رباب

رباب جزو سازهای زهی مضرابی است که بومی استانهای شرقی ایران،خاصه سیستان وبلوچستان می باشد.امروزه به جهت نقصان در سازهای بم ( Base ) در موسیقی ایران حضور رباب شکل پررنگتری به خود گرفته است. برای افزایش حجم صدای رباب شبکه ایی در حد فاصل گریپ و پوست تعبیه شده است و نیز برای افزایش وسعت صدای رباب از پردهایی از جنس آلیاژبرنج که روی گریپ نصب گردیده استفاده می شود.
این ساز دارای دو گروه گوشی می باشد:
۱. گوشی های مربوط به سیم های اصلی در قسمت سر پنجه
۲. گوشی های مربوط به سیم های فرعی بر روی کاسه

وسعت صدای رباب ۲ اوکتاو

می باشد.

قسمتهای اصلی رباب عبارتند از:
۱. کاسه (از چوب گردو و توت)
۲. دسته و تاج (چوب گردو)
۳. خرک و شیطانک (شاخ قوچ)
۴. پوست (پوست بز)
۵. گوشی ها (چوب گردو)

رباب های تولیدی از نظر سایز:
۱. سوپرانو
۲. آلتو
۳. باس (شاه رباب)

 

اندازه ها به میلیمتر است

 

 A B C

D
رباب سوپراتو
 625
 170 38 35
رباب آلتو
 660 180 39 36
شاه رباب
 740 205 40

37

موارد سفارشی
۱. تعداد تارهای فرعی:
با ایجاد گوشی های تار های فرعی در دو ردیف می توان تعداد آنها را در آلتو از ۷ گوشی به ۱۳ و در
شاه رباب از ۸ به ۱۵ گوشی افزایش داد.

 


۲. مهر کاری:
مهر کاری در ساز رباب در دو قسمت ، یکی در وسط دسته و دیگری به صورت دو عدد گل در دو طرف نقاره ی رباب اجرا می شود

۳. تعداد سیم های اصلی و فرعی روی دسته
الف- سه عدد تار اصلی تک و سه عدد تار واخوان
ب- سه جفت تار اصلی و حذف واخوان در روی دسته

۴. طول گریپ:
الف:گریپ کوتاه با ۱۸ عدد پرده.
ب : گریپ بلند با ۲۷ عدد پرده.

متعلقات
۱. یک دست سیم
۲. مضراب